ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต
ผมแค่สงสัยว่า ในโลกของคนเสื้อแดงมันเป็นโลกที่สวยงามหรือเป็นโลกที่ชั่วช้ากันแน่ เพราะเราต้องไม่ลืมว่าถ้ามันเป็นโลกที่ชั่วช้าแล้วทำไมพวกเขาถึงได้ผู้คนสนับสนุนมากถึง 15 ล้านเสียงล่ะ อันนี้แหละที่มันน่าคิด
เอาล่ะ เราลองไปสำรวจกันดีกว่า อย่าแรกที่เรารับรู้ว่าพวกคนเสื้อแดงมีอุปนิสัยใจคอแบบอันธพาล แล้วทำไมถึงเป็นเช่นนั้นล่ะ ผมตามไปสืบพบในเฟซบุค(http://www.facebook.com/topic.php?uid=108372992525155&topic=9481)ได้ความมาว่า ทัศนคติอย่างหนึ่งของคนเสื้อแดงก็คือ “ถ้ารบแล้วต้องชนะ(เท่านั้น)” เพราะชัยชนะเป็นสิ่งหอมหวานสำหรับทุกคน ใครเล่าในโลกนี้ไม่อยากได้ชัยชนะในทุกสมรภูมิ ยิ่งคนเสื้อแดงด้วยแล้วมันคือจุดประสงค์ที่ยิ่งใหญ่มาก โดยส่วนมากคนเสื้อแดงจึงไม่สนใจวิธีที่จะได้มาซึ่งชัยชนะ เช่น ข่มขู่ ทำร้าย คุกคาม ลักไก่ ฉ้อฉล ทุจริต บิดเบือน ไม่ตรงไปตรงมา เรียกว่าสารพัดวิชามารที่นำมาใช้ แต่วิธีการที่เป็นแบบอารยชนทำไมพวกเขาไม่นำมาใช้บ้าง เช่น รู้จักเคารพสิทธิผู้อื่น รู้จักเคารพกฎหมาย แทนที่จะไปข่มขู่ผู้ไม่เห็นด้วยก็ใช้เหตุผลมาอธิบายให้เข้าใจกัน เคยสงสัยบ้างไหมครับว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าคนเสื้อแดงนอกจากต้องการชัยชนะแล้ว มันต้องเป็นชัยชนะที่ได้มาในเวลาอันรวดเร็วอีกอย่างหนึ่งด้วย เพราะถึงชนะแต่ต้องใช้เวลานานอันนี้พวกเสื้อแดงไม่ค่อยยอมรับจนเกือบจะถือได้ว่าเป็นความพ่ายแพ้เสียด้วยซ้ำไป เราจึงไม่ค่อยเห็นวิธีการเอาชนะของคนเสื้อแดงแบบอารยชนทั่วไป ทีนี้ลองหลับตานึกดูว่าถ้าได้รับชัยชนะโดยใช้เวลาเพียงสั้น ๆ มันจะสุขใจขนาดไหน และเมื่อได้รับชัยชนะมากครั้งเข้า พวกเขาก็ยิ่งมีความมั่นใจสูงขึ้นไปอีก โดยเฉพาะพวกแกนนำทั้งหลาย อะไรที่มันผิดก็พูดให้เหล่าสาวกเชื่อได้ว่ามันถูก ในเวลานี้เรียกได้ว่า อะไรผิดอะไรถูกคนเสื้อแดงแยกไม่ออกแล้ว
อย่างที่สองครับ เรื่องความเชื่อและความศัทธาของคนเสื้อแดง ตามที่เรารับรู้กันก็คือ พวกเขามีความเชื่อและศัทธาในตัวคนที่ชื่อ ทักษิณ ชินวัตร สูงมาก ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ก็ตอบได้ไม่ยาก นั่นก็เพราะ ทักษิณ ชินวัตร คือโมเดลของความประสบผลสำเร็จแบบก้าวกระโดดคนหนึ่ง ซึ่งมันไปสอดคล้องกับข้อสงสัยประการแรกนั่นเอง แรก ๆ ใหม่ ๆ การต่อสู้ของคนเสื้อแดงก็แพ้บ้างชนะบ้าง ที่แพ้ แพ้เพราะคนน้อยครับ คนสื้อแดงจึงได้สร้างเครือข่ายของตนเองขึ้นมาและมีความเข้มแข็งอยู่ในระดับหนึ่ง โดยมีอุดมการณ์และความเชื่อถือศัทธาต่อ ทักษิณ ชินวัตร ที่เหมือนกันเป็นตัวเชื่อมประสานให้หมู่คนเสื้อแดงอยู่ร่วมกันได้ ขนาดพวกนิยมคอมมิวนิสต์ก็ยังใช้บริการทักษิณโมเดลเพื่อเป้าหมายใหญ่ของพวกเขา เพราะก่อนหน้านั้นพวกนิยมคอมมิวนิสต์เคยพยายามกันมานานแล้วที่จะยึดประเทศไทยแต่ไม่สำเร็จสักที จึงได้หันมาร่วมมือกับคนเสื้อแดง จนทำให้จำนวนคนเสื้อแดงมีจำนวนเครือข่ายที่กว้างใหญ่ออกไปเรื่อย ๆ และคาดว่าอีกในไม่นานพวกเขาจะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้น คนเสื้อแดงคงจะสุขใจเกินกว่าจะบรรยายได้ นั่นคือประเทศไทยเป็นของคนเสื้อแดงโดยสมบูรณ์ ท่าน ๆ ทั้งหลายก็คงเป็นได้แค่ผู้อยู่อาศัยเท่านั้น
อย่างที่สาม เป้าหมายและทิศทางของคนเสื้อแดง ยังมีบางอย่างในประเทศไทยนี้ที่เขารบแล้วไม่ชนะ เช่นคนไทยที่เห็นต่างกับพวกเขาอีก 12 ล้านเสียงซึ่งก็คือพวกท่านทั้งหลายนี่แหละ จริงอยู่ว่าเขาชนะตอนลงคะแนนเลือกตั้ง แต่เขายังชนะไม่ขาด เพราะสัดส่วน 15 ต่อ 12 มันชนะแบบคาใจ แบบนี้คนเสื้อแดงถือว่าแพ้ และคนเสื้อแดงเป็นพวกที่ไม่ยอมจำนนกับความพ่ายแพ้ทุกรูปแบบ ดังนั้นพวกเขาจำเป็นจะต้องหาวิธีมากำหราบคนส่วนนี้ให้อยู่หมัดให้จงได้ในอีกไม่ช้านี้แน่นอน เป็นไปได้ว่าพวกเขาจะเล่นแบบขุดรากถอนโคนกันเลยทีเดียว นั่นคือยึดประเทศไทยแล้วเปลี่ยนแปลงการปกครอง เป็นอันว่าเสร็จโรงเรียนคนเสื้อแดง 12 ล้านเสียงกรุณาทำตัวดี ๆ เพื่อความปลอดภัยของตัวท่านเอง
ทั้งหมดนี้คือโลกที่เกือบจะมองได้ว่าโลกแห่งสีสันต์ของชัยชนะที่มีแต่เรื่องดีใจ สะใจ สมหวังจนหลายท่านอาจจะคิดอิจฉาในความสุขของคนเสื้อแดง จนถึงกับจะขอย้ายสังกัดเลยก็ได้ แต่ขอให้ใคร่ครวญให้ดีก่อนจะย้ายข้าง เพราะมันเป็นธรรมดาของคนเราเมื่อได้เข็มขัดแชมป์มาถือครองอยู่นาน ๆ ก็มักจะเบื่อและจะหาเป้าหมายใหม่ที่ให้ผลแห่งความชัยชนะที่สูงกว่าเสมอ ไม่งั้นคงต้องอกแตกตาย ซึ่งจะต้องเหนื่อยแทบขาดใจกว่าจะได้ชัยชนะมาในแต่ละครั้ง และที่สำคัญอย่าไปถามหา ความสงบจากวงการคนเสื้อแดงเลยเพราะพวกเขาไม่มี ก็มันจะหาความสงบได้อย่างไร ขนาดท่าน ว วชิรเมธี ยังโดนคนเสื้อแดงด่าเสียยับเยิน
ก่อนจากกันในบทความนี้ ซึ่งเชื่อแน่ว่าท่านทั้งหลายคงเข้าใจทัศนคติและพฤติกรรมของคนเสื้อแดงดีแล้วในระดับหนึ่งว่า จริง ๆ แล้วพี่น้องคนเสื้อแดงเป็นคนที่น่าสงสาร เพราะพวกเขาเปรียบเสมือนว่าเป็นผู้ติดยาสเพติดชนิดหนึ่งเข้าไป ยาดังกล่าวก็คือ ยาชัยชนะ โดยอาการของผู้เสพยาชนิดนี้ก็คือ กระหายชัยชนะอย่างรุนแรง คลุ้มคลั่งเมื่อขาดยา อาจถึงขั้นเผากรุงเทพฯ ให้มอดไหม้ได้ในชั่วข้ามคืน แต่ถ้าหากพวกเขาได้รับยาทันเวลาในขนาดที่พอดีกับน้ำหนักตัว ประเทศไทยมีแต่พังกับพังเช่นกัน สรุปง่าย ๆ สั้น ๆ ก็คือว่า “ไม่ว่าคนเสื้อแดงจะอิ่มยาหรือขาดยา ประเทศไทยอันเป็นที่รักยิ่งของเราทุกคนจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป” ที่นี้ลองทายสิครับว่า คนเสื้อแดงเกลียดอะไรมากที่สุด?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น